Triumf

Z Winogrona.org

Odmiana z grupy Vitis vinifera wyprowadzona w 1886 r. przez Ignacego Urbańskiego, nauczyciela z Pleszewa w Wielkopolsce.^[1][2] Krzew rośnie umiarkowanie, posiada cienką łozę o długich międzywęźlach, barwy brunatnej z brązowawym odcieniem. Młode pędy są jasnozielone z koronką żółtawą. Liście dość duże pięcioklapowe o silnie wyciętych wrębach. Kwiaty obupłciowe ze skłonnością do osypywania się. Z powodu niepełnego zapłodnienia w gronach powstają jagody niedorozwinięte. Kolor jagód jasnożółty. Triumf jest odmianą wczesną, dojrzewa po około 115 - 125 dniach od momentu nabrzmiewania pąków (suma aktywnych temperatur 2200 do 2500 °C). Jest dość wytrzymały na mróz lecz wrażliwy na choroby grzybowe. Preferuje gleby lżejsze i ciepłe, w gorszych warunkach glebowych i temperaturowych owoce drobnieją. Zalecane ciecie łozy: średnie oraz krótkie. W Estonii uprawia się tę odmianę (lub jej bliżej nierozpoznany klon nazywany "Triumph nr 5") pod ciepłymi, południowymi ścianami oraz pod osłonami. Prof. Stanisław Zaliwski zalecał przed laty w swych publikacjach szerokie rozpowszechnienie tej odmiany w ogrodach działkowych i przydomowych, a także w mniejszych nasadzeniach produkcyjnych.^[3][4][5]

Choroby

odmiana wrażliwa na choroby grzybowe

Cięcie

średnie, krótkie

Synonimy

Triumph, Triumph nr 5, Triumphrebe, Triumph-Rebe

Literatura

1. ↑ Marciniec, J. 1935. Cennik Drzew i Krzewów Owocowych i Ozdobnych oraz Bylin (roślin zimotrwałych) i Dalij. Koźmin: Szkoła Ogrodnicza Wielkopolskiej Izby Rolniczej w Koźminie. ^Bib
2. ↑ Niesiołowski, K. (1938). Szkice i sylwetki z przeszłości Pleszewa. Pleszew: Kazimierz Niesiołowski. ^Bib
3. ↑ Sękowski, B., & Myśliwiec, R. (1996). 101 odmian winorośli do uprawy w Polsce (1 ed.) Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. ^Bib
4. ↑ Rejman, A., & Zaliwski, S. (Eds.). (1956). Pomologia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. ^Bib
5. ↑ Bzura, S. (1938). Winorośl i zastosowanie jej do przemysłowej hodowli w Polsce. Warszawa: ^Bib

Zdjęcia